माणसे गेली तरीही

माणसे गेली तरीही सावल्या उरतात मागे

हे उन्हाचे खेळ सारे का असे छळतात मागे

लाभते जेव्हा यशाला सुर्यतेजाची झळाळी

प्रेम ओल्या भावनांच्या प्रार्थना असतात मागे

अंत प्रेमाच्या क्षणांचा शेवटी विरहात होतो

अन गुलाबी वेदनांच्या पाकळ्या सलतात मागे

रोज त्यांच्या काळजातून शब्द हा उमटेल माझा

पाहुनी माझी फकिरी आज जे हसतात मागे