प्रतीक्षा

परतुनि  कधि येशी अंत नाही तमाला तमभर घर माझे चंद्र नाही उशाला तरुवीण घन  कैसे  काजवे शुष्क डोळी पदर भिजुनी ओला संचिताच्या कपाळ...

प्रीत

ही माझी प्रीत निराळी संध्येचे शामल पाणी दु: खाच्या दंतकथेला डोहातून बुडवून आणी हाताने दान कराया पोकळीत भरला रंग तृष्णेच...

घात

मन कशात लागत नाही अदमास कशाचा घ्यावा? अज्ञात झर्‍यावर रात्री मज ऐकू येतो पावा! श्वासांचे घेऊन बंधन जे हृदय फुलांचे होई ...

मंदिरे सुनी सुनी

मंदिरे सुनी सुनी कुठे न दीपकाजवा मेघवाहि श्रावणात ये सुगंधी गारवा रात्र सूर पेरुनी अशी ह्ळूहळू भरे समोरच्या धुक्यातली ...

निष्पर्ण तरुंची राई

भय इथले संपत नाही...मज तुझी आठवण येते... मी संध्याकाळी गातो...तू मला शिकविली गीते... ते झरे चंद्र सजणांचे, ती धरती भगवी माया ...

आई १

ती गेली तेव्हा रिमझिम पाउस निनादत होता मेघात मिसळली किरणे हा सुर्य सोडवित होता तशी सांज आमुच्या दारी येउन थबकली होती ...

फुंकर

घर थकलेले सन्यासी हळू हळू भिंतही खचते आईच्या डोळयामधले नक्षत्र मला आठवते… ती नव्हती संध्या मधुरा रखरखते ऊनच होते ढग ओ...

चुडा

तुला पाहिले मी नदीच्या किनारी तुझे केस पाठीवरी मोकळे इथे दाट छायांतुनी रंग गळतात या वृक्षमाळेतले सावळे ! तुझी पावले गे धुक्या...

पाऊस

पाऊस कधीचा पडतो झाडांची हलती पाने; हलकेच जाग मज आली, दुःखाच्या मंद सुराने. डोळयात उतरले पाणी पाण्यावर डोळे फिरती; दुःख...

हले काचपात्रातली वेल साधी

हले काचपात्रातली वेल साधी, निनादून घंटा जरा वाकल्या. खिळ्याना दिसेना कुठे क्रूस दया वा, प्रभूने अश्या पापण्या झाकल्या

सारंगा

सारंगा परतून आली वाजती सख्यांचे चाळ पदरात अडकली त्यांच्या चांदीची उडती धुळ….. घडिघडि विघटतो वारा बांधावी त्याची मोळी ...