नर्तकी

पुरातून येती तुझे पाय ओले

किती अंतराळे मधे मोकळी

महाद्वार जेथे तुझी लाज प्याया

उभ्या कुंपणाने तिथे बाभळी

जिथे पोचती ना कधी शब्द माझे

असे नृत्यगारातले चांदणे

दरीच्या तळाशी जसा सूर जावा

तसा देह घासून छन्दावणे

विराटात भक्ती तमाचा दिलासा

गळे मृत्यु दुक्खातुनी सारखा

तुझा नृत्यागांधार वेचावयाला

रडे मंद धारेत की पारवा …

दूरात माझी ढळे कृष्ण छाया

जसा कर्ण कुन्तीत सामावला

तुझ्या तीक्ष्ण हातांत माझी अहंता

तिथे अंत प्रारंभ गे कोठला?